Στις 25 Απριλίου 2024, μαθητές του 1ου Εργαστηριακού Κέντρου (ΕΚ) Δ’ Αθήνας (Αγίου Δημητρίου), ο Γιώργος Παπαδημητρίου της Β’ Διοίκησης-Οικονομίας από το ΕΠΑΛ Αλίμου και ο Γιώργος Παναγιωτόπουλος μαθητής του 1ου ΕΠΑΛ Αγίου Δημητρίου συμμετείχαν στην 3η Συνέλευση Νέων για την Κλιματική Αλλαγή. Συνοδοί εκπαιδευτικοί ήταν ο Διευθυντής 1ου ΕΚ Αγίου Δημητρίου Δρ. Δημήτριος Κοτσιφάκος και ο Υποδιευθυντής του 1ου ΕΠΑΛ Αγίου Δημητρίου κ. Ζαχαρίας Παπαδουλάκης. Στη συνέλευση που έγινε στην αίθουσα εκδηλώσεων του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστήμιου Αθηνών συμμετείχαν διάφορα σχολεία.

Το θέμα που παρουσίασαν οι μαθητές αφορούσε τα ρέματα της Αττικής και συγκεκριμένα τα ρέματα στις περιοχές του Αγίου Δημητρίου και του Αλίμου. “Το θέμα έρχεται στην επικαιρότητα δυστυχώς μόνο όταν τα πλημμυρικά φαινόμενα -συχνότατα πλέον λόγω και της καταστροφής των δασών που περικλείουν το Λεκανοπέδιο- απειλούν ζωές και περιουσίες.” γράφουν οι μαθητές!

Ακολουθεί ένα κομμάτι της παρουσίασης: “Το Ρέμα της Πικροδάφνης από ψηλά φαίνεται σαν μια καταπράσινη κορδέλα που περνά μέσα από πυκνοδομημένες τσιμεντόκτιστες περιοχές. Ξεκινά από τους πρόποδες του Υμηττού, διασχίζει τους δήμους Ηλιούπολης, Αγ. Δημητρίου, Αλίμου και καταλήγει στο Π. Φάληρο. Ο Άλιμος έχει το πλεονέκτημα και τον πλούτο να διαρρέεται από τρία ρέματα (Πικροδάφνης, Τραχώνων, Λαγκαδίων) που διαμορφώνουν σημαντικούς υγροβιότοπους, αποτελούν πολύτιμους αεραγωγούς, επηρεάζοντας το τοπικό μικροκλίμα, ομορφαίνουν την πόλη και προσφέρουν ευκαιρίες για αναψυχή. Δυστυχώς, όμως, τα ρέματα, θύματα της δόμησης που υποβάθμισε τους ελεύθερους και τους φυσικούς χώρους, αλλού υπογειοποιήθηκαν και αλλού τσιμεντώθηκαν σε μεγάλο μέρος της κοίτης τους. Το σημαντικό αυτής της πρότασης είναι η παρατήρηση ότι όλα ρέματα «συνδέονται» με την παραλία μπροστά την περιοχή του Αλίμου, αναδεικνύοντας έτσι το θέμα της παραλίας, την χρήση της από τους πολίτες ως κοινό αγαθό και τις δράσεις καθαρισμού της. Το ρέμα της Πικροδάφνης, το μοναδικό που έχει απομείνει σε φυσική κατάσταση στη νότια Αθήνα, έχει συνολικό μήκος περίπου 9,3 χιλιόμετρα και είναι το τρίτο μεγαλύτερο ποτάμι της Αττικής μετά τον Κηφισό και τον Ιλισό. Ξεκινά από τον Δήμο Βύρωνα, από τους πρόποδες του Υμηττού στον Καρέα, διασχίζει τους δήμους Ηλιούπολης, Αγ. Δημήτριου, Παλαιού Φαλήρου, Αλίμου και εκβάλλει στον Σαρωνικό, στην ακτή Εδέμ. Το «ανοιχτό» τμήμα του ρέματος (6 χιλ.) παραμένει ένας πράσινος πνεύμονας ζωής στο Λεκανοπέδιο. Η οικολογική αξία του ρέματος είναι αναγνωρισμένη από την εθνική νομοθεσία ως «ζώνη ιδιαιτέρου περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος», «υδατόρεμα Α’ προτεραιότητας» και «υγρότοπος Β’ προτεραιότητας». Αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο άγριας ζωής στην περιοχή, με δεκάδες είδη ορνιθοπανίδας (έχουν καταγραφεί 145 είδη πουλιών εκ των οποίων τουλάχιστον τα 35 είδη βρίσκονται υπό καθεστώς προστασίας) και υδρόβιων ζώων. Από πλευρά περιβαλλοντικής δράσης, δεν είναι λίγα τα περιστατικά μόλυνσης των νερών εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας από λύματα, πετρέλαιο ή άλλα χημικά είτε σκόπιμα είτε λόγω παλαιότητας του δικτύου αποχέτευσης της ΕΥΔΑΠ. Ο κίνδυνος για το οικοσύστημα και για την υγεία των κατοίκων, αλλά και των λουομένων στα σημεία εκβολής, είναι μεγάλος. Πολύ συχνά παρατηρούνται μολύνσεις των νερών και στα τρία ρέματα. Πρόσφατο παράδειγμα η μόλυνση στο ρέμα των Τραχώνων, που ανάγκασε τον Δήμο Αλίμου να αντιδράσει και να καταθέσει μηνυτήρια αναφορά στον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών.”

Συνεχίζουν προτείνοντας: “Ως δράση για το ψήφισμα της συνέλευσης προτείνουμε τον προγραμματισμό ενός μόνιμου παρατηρητηρίου σχετικά με τα δύο ρέματα και την σύνδεση τους με την παραλία, καθώς θεωρούμε ότι η γνώση σχετικά με αυτά τα σημεία αποτελεί δέσμευση για τις επόμενες γενιές.”

Και καταλήγουν: “Το θέμα του δικτύου καταγραφής ρυπαντών θα πρέπει να οργανωθεί με τις Δημοτικές Αρχές, από τις οποίες έχουμε ήδη λάβει προφορικές διαβεβαιώσεις ότι ενδιαφέρονται. Οι κινήσεις όπως η υποβολή υπομνημάτων, αλλά και ο καθαρισμός των ρεμάτων έχουν έντονο το στοιχείο της ενεργοποίησης και συμμετοχής των πολιτών, καθώς και της συνηγορίας, αλλά είναι και συνολικότερη υπόθεση της δυναμικής που θα αναπτυχθεί. Για την ώρα μιλάμε για μια μαθητική δυναμική η οποία θα συνδέσει το σχολείο με την κοινωνία και τα περιβαλλοντικά ζητήματα, όχι αφηρημένα, αλλά με απτούς και ρεαλιστικούς όρους.”