Τη Δευτέρα 17 Μαρτίου, το απόγευμα, πραγματοποιήθηκε η τρίτη συνάντηση της ομάδας ψυχοεκπαίδευσης και υποστήριξης γονέων στο χώρο του σχολείου με βασικό θέμα συζήτησης «Ο Θυμός στην Εφηβεία». Στην ομάδα συμμετείχαν περίπου 10 γονείς μαθητών/μαθητριών του ΕΠΑΛ Αλίμου, οι καθηγητές του σχολείου Α. Ζέρβα, Ε. Πολύζου και Κ. Μπακού και η ψυχολόγος του σχολείου Μ. Βασιλείου.

Κατά την παρουσίαση ψυχοεκπαιδευτικού χαρακτήρα που πραγματοποιήθηκε μέσω powerpoint, αρχικά παρουσιάστηκε ο θυμός ως ένα φυσιολογικό και λειτουργικό συναίσθημα ενώ τονίστηκε η σημασία αναγνώρισης, κατανόησης, αποδοχής και έκφρασής του ήδη από τα πρώτα χρόνια ζωής του ατόμου. Η απαραίτητη αυτή συναισθηματική εκπαίδευση χρειάζεται φυσικά να συνεχίζεται και κατά τη διάρκεια της εφηβείας κατά την οποία πλέον ο θυμός αποτελεί, μεταξύ άλλων, κι έναν φυσιολογικό τρόπο συναισθηματικής αντίδρασης σε όλες αυτές τις αλλαγές που συντελούνται στον έφηβο. Ο (λειτουργικός) θυμός διαχωρίστηκε από τον δυσλειτουργικό θυμό τον οποίο πλέον συναντάμε ολοένα και πιο συχνά στην εφηβεία μέσα από διάφορες εκφάνσεις όπως τα συχνά και έντονα ξεσπάσματα οργής, την επιθετικότητα και την καταστροφικότητα των εφήβων απέναντι στο περιβάλλον τους αλλά και απέναντι στον εαυτό τους, την εναντιωματικότητα, την παραβατικότητα, τη βία (ενδοσχολική, οπαδική, διαδικτυακή) καθώς και μέσα από τα διάφορα προβλήματα ψυχικής υγείας της εφηβικής ζωής που συχνά «κρύβουν μέσα τους», όπως συζητήσαμε, πολύ θυμό (π.χ. κατάθλιψη, αγχώδεις διαταραχές, εξάρτηση από ουσίες ή από το διαδίκτυο κ.ά.). Επιπλέον, επιχειρήθηκε μέσα από παραδείγματα να κάνουμε μια αναφορά στους πολλαπλούς αιτιολογικούς παράγοντες του θυμού και της βίας που παρατηρείται στους εφήβους της σημερινής εποχής, ενώ στο τέλος παρουσιάστηκαν τρόποι λειτουργικής διαχείρισης τόσο του θυμού των παιδιών μας όσο και του δικού μας θυμού ως γονείς που πολύ συχνά αγνοούμε, παραβλέπουμε ή τον εκφράζουμε κι εμείς δυσλειτουργικά.

Ακολούθησε ανοιχτός και εποικοδομητικός διάλογος με τους γονείς σχετικά με το θέμα και συγκεκριμένα για το κατά πόσο και με ποιο τρόπο μπορούμε να βοηθήσουμε τα έφηβα παιδιά μας τόσο από τη θέση της οικογένειας όσο και από τη θέση του σχολείου να διαχειριστούν το θυμό τους και κυρίως πόσο σημαντική είναι σε αυτή την προσπάθεια η επικοινωνία και η συνεργασία μεταξύ των δύο θεσμών.